Straatkrant

Bij mijn studie op de JWO hebben we dit blok les over diaconaat. Kortgezegd is diaconaat je naaste een dienst bewijzen, oog hebben voor je naaste, iemand in nood helpen.
Vanmiddag ging ik naar de Lidl en voor de winkel zat een straatkrantverkoopster. Nu is het niet mijn sterkste punt om aandacht aan deze mensen te besteden (wat de boer niet kent daar praat je niet mee - leerpuntje), maar ik dacht: nu ga ik de daad bij mijn christelijke hart voegen.

Dus op mijn allervriendelijkst zeg ik deze mevrouw gedag. Na een half uurtje kom ik weer uit de winkel en terwijl ik met mijn kar naar de auto loop groet ik de vrouw nogmaals. Bij het terugzetten van mijn karretje in de winkel, pepte ik mezelf op en zette me ertoe om een praatje te maken. Na 2 zinnen was het gesprek echter al gestaakt, omdat de mevrouw stamelde 'ik niet begrijp'. Ik zette mij nogmaals over mijn angst en schroom heen en probeerde met handen en voeten een gesprek te voeren. Maar de vrouw bleef het niet snappen.
Ik bedacht dat het een goed tijdstip was om mijn aandacht te beperken tot puur het kopen van de straatkrant. De allereerste zin die deze mevrouw wel uit kon brengen was dat het 1 euro 50 kost, dus dat wist ik. Ik zoek dat geld op in mijn portemonnaie. Ondertussen komt er een meisje van een jaar of 11 bij de vrouw en grabbelt een plastic zakje bij haar vandaan, stopt er 3 zakken chips in, praat wat met de vrouw in een taal die ik niet kon thuis brengen (interessant idee: wat zou er gebeuren als ik ineens in tongen zou gaan praten en 'toevallig' in hun taal...). Ik stond er enigszins perplex. Gedachten stroomden door mijn hoofd: moeder & dochter?, arme zielige straatkrantvrouw, helpen, kind met 3 zakken chips, 1 euro 50... wat klopt hier niet?????

Maar ook hierdoor liet ik me niet weerhouden, ik moest en zou mijn missie afmaken! Terwijl de vrouw nog 1 straatkrant beet hield, lukte het me niet om deze van haar te kopen. Op, maandag weer, zei ze.
Het is dat ik een riem om had, maar anders was mijn broek afgezakt. Wil je nou iets verkopen of niet? Blijkbaar niet. Ik kon wel lachen om de ironie van het geheel. Ik heb echt een mega anti tegen praten met mensen die ik niet ken, terwijl ik me ergens wel verplicht voel om iets te doen voor en met deze mensen. Zet ik me er eindelijk overheen, en dan krijg ik dit :-)

Maar ik laat me niet uit het veld slaan. De volgende keer ga ik het gewoon weer proberen. Het zal me toch een keer lukken!!!!!