Vorige week heb ik het een en ander geschreven over de prodigal son, in het Nederlands de verloren zoon. Het is een mooi verhaal uit de bijbel (Lucas 15:11-32) en beschrijft Gods reactie op het thuiskomen van zijn kind, dat van huis was weggelopen, in die tijd allerlei verkeerde dingen had uitgespookt en daarna schoorvoetend naar zijn vader teruggaat.
Gek genoeg heb ik nooit zoveel met het verhaal gehad, maar de laatste week spreekt het luid en duidelijk tot me. Niet dat ik bij God vandaan ben gelopen of zo, maar het is veel meer de reactie van de vader die me zo ontzettend aanspreekt.
Ik denk vaak een beetje te veel als mens en kan me dan moeilijk Gods vergevingsgezindheid en zijn liefde voorstellen. In dit verhaal springt dat er juist enorm uit. Een aantal highlights:
De Zoon
De zoon denkt dat de vader hem na al zijn missers niet meer wil hebben:
vers 19: ik ben niet meer waard uw zoon te heten, behandel mij maar als een van uw arbeiders.
De Vader
De Vader daarentegen in vers 20: toen hij nog veraf was, zag zijn vader hem en werd met ontferming bewogen.
De vader stond de hele tijd op de uitkijk, verlangend om zijn zoon terug te zien komen. Niet om hem geweldig op zijn donder te geven, maar om hem weer als zoon te kunnen omarmen. De vader wil van niks weten als de zoon er over begint hoe hij alles heeft verprutst. De vader denkt aan hele andere dingen. Hij wil zijn zoon 4 dingen geven: nieuwe kleren, een ring, schoenen en een feestmaal. Deze 4 dingen staan symbool voor het volgende:
# nieuwe kleren --> vergeving: het oude laat je achter je, je mag schoon opnieuw beginnen
# ring --> trouw: God wil zich met jou verbinden, Hij is er altijd voor je, Hij wacht op je
# schoenen --> zoonschap (geen zwerver): de vader zag zijn zoon als zijn zoon, je bent en blijft Gods kind, Gods liefde voor zijn kinderen is extralarge, oneindig, God is een zorgzame vader
# feest vieren --> God wil met zondaars eten: aan het begin van H.15 is dat waar de wetgeleerden over vallen: Deze (Jezus) ontvangt zondaars en eet met hen. God wil omgang met mensen die fouten maken, dat interesseert Hem verder niet.
Zo is God; je bent nooit te slecht voor Hem, dat Hij je niet zou willen ontvangen. In plaats daarvan overlaadt Hij je met vergeving, verbondenheid, zijn vaderlijke zorg en wil Hij graag met je omgaan.
Het is stom, ik ben mijn hele leven al christen (voor zover je dat als baby en kind ook al kunt zijn :-) en toch stoot ik hier mijn neus nog behoorlijk vaak. Maar ik ben vastbesloten Gods reactie voor ogen te houden. Dat is tenslotte hoe het is en waar het om gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten