veranderen

Ik vind het bijzonder wie God is en hoe Hij zich met ons mensjes bezig houdt. Als ik naar mezelf kijk en wat God de afgelopen jaren in mijn leven veranderd heeft, dan ben ik daar ondersteboven van en ontzettend dankbaar. Ik vind dat wel een wonder te noemen, soms herken ik mezelf niet terug en dat is maar goed ook!

De grootste verandering die ik binnen de JWO ervaar zijn de rust en in me en het verdwijnen van de druk om te moeten presteren. God heeft dingen in mijn hart veranderd en daardoor heb ik nu rust en zekerheid. Dat hoef ik niet langer te compenseren met prestatie.

Een ander ding in me dat veranderd is, is geduld. Ik moet denken aan iets wat me een paar jaar terug over kwam met mijn oude auto. Ik reed op de snelweg richting huis en reed 120 waar ik 100 mocht. Iets in me zei dat ik 100 moest gaan rijden. Het was een van de eerste keren dat God iets tegen me zei door een gedachte in mijn hoofd te creeren. Ik twijfelde er echter nog aan en dacht dat het mijn eigen geweten was. Daarom koos ik een middenweg: ik ging 110 rijden. Toch bleef die drang dat ik 100 moest gaan rijden, en ik wist dat wanneer ik 100 zou rijden God verder zou spreken. Dus ging ik 100 rijden. God sprak inderdaad verder: waarom wil je altijd zo snel van A naar B. Je geniet niet eens van de rit.
Omdat ik nu langzamer reed en om me heen ging kijken zag ik ineens een supermooi landschap links en rechts van me, samen met een mooie ondergaande zon. En God zei: dit heb Ik gemaakt, dit wil Ik je geven.

Poink.
God raakte precies de kern. Nog steeds wil ik graag snel naar de eindbestemming toe, maar ik heb geleerd dat de weg er naartoe nodig is, leerzaam is en mooi is. Vanmorgen ging de preek daar ook over (vandaar eigenlijk deze blog). Uiteindelijk gaat het niet om de eindbestemming maar om de weg samen met God daarheen te bewandelen (of rijden :-). En het echte genieten zit niet in het aankomen op de plek van bestemming, maar in het beleven en genieten van de dingen onderweg.

En dat laatste ervaar ik meer en meer. Ik kan me nog herinneren dat ik het jaar voordat ik naar de JWO ging enorm zat te balen, ik zag het als een verloren jaar. Volgens mij zat dat autogesprek met God hier ook vlak voor. Niet onnodig dus, haha.
Op 1 mei 2005 heb ik mijn droom aan God voorgelegd: ik wil een bediening in het jeugdwerk in Delft. Geen idee wat het inhield, maar ik wilde het wel. Het zat in mijn hart.
Nu, bijna 3 jaar later, vind ik het kicke om te zien hoe God me de toeristische route heeft laten nemen en me aan het voorbereiden is op dat wat ik op de eindbestemming kan gaan doen. Dit alles door de JWO heen, het spreken, jeugdwerk in Delft, persoonlijk, Levend Water, vrienden. Ik ben een gezegend mens dat God zo met me bezig is.
Het is voor mij nu makkelijker om geduld te hebben met verschillende zaken, omdat mijn focus ligt op het samen onderweg zijn met God en niet op de eindbestemming. Uiteindelijk komt na elke eindbestemming weer een nieuwe bestemming en is dat dus niet het hoogst haalbare. Genieten van de route wel!

(Overigens zal ik niet snel meer te hard rijden, want mijn nieuwe kar heeft cruise control en dat is ideaal voor mij 's avonds laat op de snelweg als ik moe ben. Btw: het nieuwe kar verhaal komt nog. Ik oefen jullie geduld een beetje. :-)