Pfff... ik ben moe. Niet zozeer lichamelijk, als wel geestelijk. Er speelt zoveel door mijn kop. Er wordt een hoop losgemaakt op zo'n conferentie. Maar het is zo goed!
Eigenlijk komt het hier op neer. Onze identiteit is: we zijn zoon en dochter van God de Vader. (We are Daddy's little children, zegt Mister Bean dan.) En dat weet je misschien met je hoofd, maar de langste reis die een mens kan maken, is die van zijn hoofd naar zijn hart. Er zijn zoveel waarheden die moeten zakken. Maar als je werkelijk vanuit die liefde en dat besef kan leven, dan heb je zo'n goed leven! Dat is zo veilig en beschermd, zo goed, zo liefdevol.
Identiteit dus: 1 Johannes 3:1
Hoe groot is de liefde die de Vader ons betoond heeft! Wij worden kinderen van God genoemd, en we zijn het ook.
Verder wat vrienden aan het maken daar, het is een internationaal gedoetje. Engelsen, Schotten, Kroaten, Duitser, Belgen en Nederlanders.
Vandaag met de Schotse wat sightseeing gedaan, want we zitten in hartje Den Haag. Terwijl we richting Paleis Noordeinde lopen, komt zonder grapje Beatrix aangereden in zo'n vet luxe kar. Dus ik rennen en ik roep: the Queen is in that car. Die Schotse ook rennen. Pleurt ze op haar gezicht, letterlijk en figuurlijk. Eén tand afgebroken, 1 kroon er uit, lip kapot. Dus naar de 1e hulp. Valt uiteindelijk mee (nou ja, in die zin van dat het wel goed komt), maar ik voelde me er wel een beetje verantwoordelijk voor. Nou ja, uiteindelijk is het de schuld van Bea. Als zij er niet was geweest, was ik niet gaan rennen en Miss Scotch ook niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten