Schrumpf

Schrumpf...

Dat is geen bestaand woord, ook geen Duits woord voor zover ik weet, maar wel een mooi woord om een blog mee te beginnen.

Schrumpf dus. Zo voel ik me een beetje. Deze maandag lijkt wel een kopie van vorige week maandag. Alleen was ik toen bijna depressief omdat ik weer naar school moest, vandaag ben ik slechts alleen maar HEEL ERG SACHERIJNIG.
Mijn motivatie is gewoon helemaal weg. Ik vind school echt gewoon helemaal niet meer leuk. (Behalve dan te horen van mijn collegavriendin D dat ze een nieuwe liefde heeft en dat dat de neef van ene G. Wilders is, haha, hij heeft gelukkig wel normaal haar. En van een andere collega hoe ze laatst een zwangerschapstest probeerde te doen, urineren wordt dan ineens een heel ander ding... overigens niet zwanger, tot haar blijheid :-)

Maarre schrumpf dus. Ik heb zelfs een ingelast gesprek met mijn loc.dir. gehouden om mijn motivatieproblemen te bespreken. Gelukkig is hij wel een kei, maar ondanks dat werd ik er maar een klein beetje vrolijker van en motivatie hebben we niet gevonden.

Persoonlijk denk ik dat er verschillende dingen met mijn motivatie gebeurd kunnen zijn.

... is weggelopen...
... per ongeluk tijdens het douchen door het putje opgeslokt...
... van kleur veranderd en daardoor onzichtbaar...
... naar iemand anders toegegaan...
... zijn fiets was stuk...
... verslapen...
... in een koffer gestapt en meegereist naar Maui, daar nu aan het zonnen...
... opgeslokt door de vis van Jona...
... pinda gegeten...
... geëvolueerd tot kussensloop...
... was niet meer gemotiveerd om motivatie te zijn...

Ja, inderdaad, dat zou best allemaal gebeurd kunnen zijn. Schrumpf...