Verder een aantal interessante blogs tegen gekomen die ik ook gelinkt heb (hier rechts). Te weten: Henk Jan Kamsteeg, Daniel de Wolf & Johan ter Beek.
Henk Jan Kamsteeg schrijft dat jeugdkerk Heartbeat uit Amersfoort er na 6 jaar mee ophoudt. Hij denkt na over wat er fout is gegaan, wat anders aangepakt had kunnen worden. Johan ter Beek gaat daar op in en noemt nieuwe mogelijkheden.
Brengt me bij het punt dat ik vorige week een mail kreeg van een nieuwe opstartende jeugdkerk met de vraag of ik daar zou willen spreken. In deze mail de volgende zin: wij zullen de eerste jeugdkerk zijn die iedere week een dienst heeft, omdat God in onze harten heeft gelegd dat de Jeugd van Nederland dat nodig heeft.
Sinds de JWO ben ik anders naar dingen gaan kijken, noem het professioneler, noem het kritischer, noem het oog voor visie; maar ik dacht: Super wat God in jullie harten heeft gelegd, maar elke week een jeugddienst, veel succes!
Weet je wel hoeveel werk dat kost, hoeveel vrijwilligers, hoeveel PR, hoeveel geld, hoeveel voorbereiding. En wat zijn jullie plannen, op wie richt je je, kerkjongeren of buitenkerkelijken, wat is je structuur, wat wordt de invulling van de diensten.
Ik had veel vragen en misschien weinig geloof. Met in mijn achterhoofd: weet je wel hoeveel jeugdkerken opdoeken of verminderen qua aantal bezoekers, waar vrijwilligers en dragende krachten niet meer te vinden zijn.
In die zin vond ik de reactie van Johan ter Beek kloppend. Hij schreef: Ook denk ik dat werken met jongeren betekent dat je rekening moet houden met korte levensduur van projecten. Het woord "jeugdkerk" heeft ons vanaf de presentatie bij Andries Knevel op het verkeerde been gezet. "Kerk" suggereert en long-term-commitment en dat kan nu eenmaal niet met jongeren. Na vijf jaar is het voorbij. De tweede en derde generatie medewerkers moet op de winkel passen, de groei gaat er uit, etc etc.
Een andere factor is de consumptiecultuur. Jeugdkerken hadden een hoge attractie-factor, de X-factor die natuurlijk inspeelt op de Idols achtige trend. Een hype en hypes gaan nu eenmaal snel voorbij. Daarmee wil ik niet zeggen dat de Jeugdkerk alleen maar een hype is, maar de jeugdcultuur zit wel zo in elkaar. Je publiek reageert op een voorspelbare manier.
- een shift van "attractie" naar "incarnatie". Geen mensen trekken met events, maar langdurige relaties en vriendschappen aangaan met de mensen waar Jezus ook naar toe zou gaan.
- een shift van "mensen bekeren/zielen winnen" naar "Gods Koninkrijk zoeken en voorleven"
- een shift van "ik wil meer, meer, meer..." naar "ik wil geven en dienen"
- een shift van "event" naar "gemeenschaps-groepen", van "kerk" naar "netwerk".
Ik geloof dat de toekomst vraagt om leefgemeenschappen, kleine groepen volgelingen van Jezus, die zijn Koninkrijk verspreiden in hun wijk en netwerk. Een nieuwe generatie die Jezus wil volgen: dienen en geven en op kleine schaal iets laten zien van de nieuwe schepping. Ik zie jonge mensen die gaan voor zorg voor elkaar, waar mensen met afwijkende meningen, gedrag en religieuze instelling toch welkom zijn. Ik zie vooral veel maaltijden en feesten waar mensen bij elkaar zijn die inspiratie vinden in het verhaal van Jezus en die het volgende hoofdstuk schrijven in dit verhaal.
Amen zou ik zeggen. Vanmorgen bij LW werd er gesproken over christen zijn op je werk. Dit geldt natuurlijk net zo goed voor 10ers: christen op school, op de voetbalclub, bij je vrienden. Hoe geef je het handen en voeten. Ik geloof dat dit veel belangrijker en veelzeggender kan zijn dan welke (jeugd)kerk dan ook.
Het zout gaat tenslotte uit het vaatje op het eten, het eten komt niet het zoutvaatje in. Of is dat heel simpel gezegd :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten