Zojuist heb ik Psalm 25 gelezen, het viel me op dat Daniël een grote link legt tussen ontzag hebben voor God, nederig voor Hem zijn en God die je leven leidt.
Daniël is niet helemaal happy, hij voelt zich bedrukt, in het nauw, is zich bewust van zijn fouten. Dit klinkt wat makkelijk, maar stel je even voor hoe dat voelt. In deze situatie begint hij met: ik verlang naar God, ik vertrouw op God, ik hoop op God. Hij wil dat God hem redt en bevrijdt, en in dat alles vertrouwt hij dat God dat gaat doen. Hij weet dat God zijn hoop is. Hij smeekt om vergeving en smeekt om redding.
Mooi, en nu jouw leven en mijn leven. Wat doe jij als het allemaal ff tegen zit? Wat is het wat jou benauwd, wat is het wat jou in de greep heeft?
Wil je er uit komen? Wil je vrij zijn?
Ik denk dat een deel van het antwoord zit in onze houding, in de woorden nederig en ontzag. Willen we kleiner zijn dan God, willen we onszelf, onze gedachten, verlangens, onze wil aan de kant zetten en alles onder Gods gezag stellen?
Willen we onze verantwoordelijkheden, onze zorgen, ons hart open zetten en God binnen laten. Mag Hij daar zijn waar pijn is, onzekerheid, angst en schaamte?
Durven we het aan om op elk gebied God toegang te geven en Hem aan de gang te laten, in de wetenschap dat Hij het juiste doet en het Juiste is voor ons.
Vertrouw jij God zoveel dat Hij jou mag redden? Mag God meer over jou zeggen dan jijzelf?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten