afkickverschijnselen

Ik heb zware afkickverschijnselen van afgelopen week.

* Ik wil iedereen huggen, maar mensen in-deze-wereld schudden slechts handen.

* Ik merk een strijd in mijn hoofd: wil de nieuwe dingen vasthouden en er in blijven, want het is goed, gezond, genezend, zeer verblijdend, rustgevend, joepie, waarheid. Daarom dus. Maar deze nieuwe dingen zijn nog zo nieuw in mijn leven en ze hebben tijd nodig om te settelen en te groeien, vaste grond te krijgen. Om niet alleen maar in mijn hoofd te zitten en in een ervaring van 1 week. Dus ja, ik ben nog megablij en overvol van de Liefde, tegelijkertijd een beetje angstig, onzeker, zoekend, balend dat het er nog niet volledig is.

* Deze week is echt levensveranderend geweest. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog ergens spreek zonder de liefde van de Vader als uitgangspunt te nemen en te benadrukken.

* Gister naar het Vaderhuis in Den Haag geweest. Was weer ff thuis komen. Aah... lekker. Sowieso de meest grappige kerk die ik ooit heb meegemaakt. Was 3x lachen gieren brullen daaro. Ze vergelijken zichzelf met een herberg. Mensen komen en gaan, rusten uit, tanken bij, worden verzorgd. De ongedwongenheid en enigszins rommeligheid, maar de absolute gastvrijheid straalt er van af. Niets moet, alles mag. Echt heerlijk.

* Wil je ook eens iets luisteren van dat waar ik me nu al een week suf over blog, check dan deze site met free downloads van de FatherHouseEurope.