geef liefde een kans, open je hart

Een tijd geleden was ik helemaal in de ban van het Griekse woord 'ginosko', dat betekent kennen op een intieme manier. Wat een ontdekking was het dat Jezus in Johannes 17 zegt: "Dit is het eeuwige leven dat zij u en mij kennen." Intiem dus. De laatste weken staat -zoals bekend is voor de trouwe bloglezer- helemaal in het teken van Gods Vaderliefde. En ginosko en vaderliefde sluiten naadloos op elkaar aan.

Ik vind het spannende, bijzonder mooie tijden om in te leven, want ik leer God kennen zoals Hij is, ten diepste.
Ik kan me nog herinneren dat ik een jaar of 5 geleden tot God bad: ik wil het leven leven zoals U het leven bedoeld heeft. Want ik had het idee dat ik dingen miste. En dat klopte ook. En nu denk ik: ja, ik kom er bij in de buurt. Ik kom in de buurt van de kern van waar het om draait. God is Vader en zijn Vaderliefde begint door te sijpelen in mijn leven. En dat maakt alles anders. Alles.

Ginosko spreekt over een intieme relatie. Volgens mij gaat het dan altijd over hart tot hart. De ander een plek in je hart geven. Into-me-see, intimicy. Vaderliefde gaat ook over hartliefde en die Liefde is ook bedoeld om in een hart terecht te komen.

Dit hele Vaderhartverhaal intrigeert me en ik wil er meer van hebben. Meer. Ik lees er over. Ik luister preken. Ik praat met mensen die hierin veel verder zijn dan ik. Ik luister Vaderhartmuziek (Vaders liefdesbrief, Sean Feucht, Brian Doerksen). Ik ben als een spons die het opzuigt.
Momenteel weer begonnen in 'het Vaderhart van God' van Floyd McClung. Hij schrijft ergens in het begin: "Is het verwonderlijk, dat talloze mensen een vertekend beeld van God hebben? Ze zien hem door de bril van hun eigen ervaringen; en als die ervaringen pijnlijk zijn geweest, draagt dat bij aan een vertekend beeld van God.
... Het feit dat we onze negatieve ervaringen op God projecteren, heeft tot gevolg dat we er moeite mee hebben, een goede relatie met hem te hebben."

Vorige week had ik een vaderhartdip. Ik was het kwijt, echt helemaal kwijt. Er is zo'n groot verschil tussen onvoorwaardelijke Vaderliefde en dat wat ik om mij heen zie gebeuren. Ik vind het moeilijk om daar een weg in te vinden. Net als elk mens heb ook ik mijn verwondingen. En Vaderhartliefde behoort in mijn hart terecht te komen, maar ons hart wil zich vanwege die verwondingen en teleurstellingen nog wel eens afsluiten. Vertrouwen moet opnieuw gebouwd worden.
Natuurlijk weten we dat God van ons houdt. In ons hoofd. Maar de langste reis is die van je hoofd naar je hart!

Het is een reis. Ik ben op reis. Geef Liefde een kans, open je hart. Wat een mooie slogan, die misschien wel erg terecht is voor weet ik hoeveel mensen.

Komende vrijdag en zaterdag is er een vaderhartconferentie in Rotterdam. Wees welkom als je ook op reis wilt.
Volgende week is er een vaderhartschool in Helvoirt.