Gister had ik een dagje vrij gekregen van mijn directeur om ff bij te komen. Vandaag weer gewerkt en wat was iedereen betrokken! Collega's en leerlingen.
Op school heben we sinds dit jaar een kaars die brandt met zulke gelegenheden. Er staat een kaartje bij met uitleg voor wie en waarom de kaars brandt. Af en toe heb ik even stil gestaan bij de kaars. Dat doet goed.
Een leerling vandaag: "Mevrouw, waarom was u er gister niet?" Dus ik vertelde dat een vriend van mij was overleden. Waarop hij heel spontaan, en erg gemeend reageerde: "Dat is echt kut."
Een klas was muisstil toen ik binnenkwam, na een paar seconden: "Gecondoleerd mevrouw", waarna de stilte nog even voortduurde.
Warmte. Dat is echt wat je nodig hebt in zo'n periode. Warmte van de mensen om je heen. Dat doet goed. Stilte in de storm. Een veilige huiskamer terwijl de storm om het huis heen tekeer gaat.
Het blijft onwerkelijk. Een paar keer per dag ineens weer een nieuw besef: shit, het is echt waar...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten