I can't make it on my own

De afgelopen dagen was er stilte en storm en weer stilte, en storm met in de kern stilte. Soms is het leven raar en volgen de mooie en de moeilijke momenten elkaar in rap tempo op. Dit weekend was de vaderhartconferentie waar pijnlijke en liefdemomenten elkaar ontmoetten. Storm en stilte.
Gisteravond had ik mijn OM presentatieavond en kan me niet heugen dat ik de laatste jaren zo vol pure blijdschap en vast vertrouwen gestaan heb richting mezelf, mijn toekomst en naar God. Pure stilte.
Vandaag kreeg ik het bericht dat het met vriend J echt helemaal niet goed gaat.
Terwijl ik dat hoorde was ik op school en mijn collega's stonden liefdevol om me heen. Duidelijk een 'stilte in de storm' moment. Ik ben zo verdrietig, tegelijkertijd zo trots op J om de manier waarop hij altijd van het leven genoot, zich er naar uitstrekte, altijd hoop hield en altijd aan het vechten was. In die zin is het bizar dat de vechter op moet geven. Maar het is genoeg geweest.
J heeft genoeg gestreden.

Sean Feucht's muziek met teksten over Vaders liefde klinken op de achtergrond. Die liefde is als een rustplek, en daarin mag ik mijn verdriet laten gaan. Zondag sprak ik over 'you can't make it on your own'. Jezus wikkelde zich in de liefde van de Vader. Dat doe ik ook, want 'I can't make it on my own'.

Zojuist hoorde ik dat Jonathan bij Papa is.