emotionele bankrekening

Vandaag had ik een 100% Covey moment. Covey is die man van de leiderschapsstuff, van wie we op de JWO een boek moesten lezen.
Eén van zijn dingen waar het in het boek om gaat is het storten op de emotionele bankrekening van de ander (en een storting is pas een storting als de ander dat zo ervaart).

Vandaag op mijn werk had ik behoefte aan een gesprek met een leidinggevende van me (persoon X). Dat gebeurt te weinig en ik heb dat nodig (dat is dan mijn emotionele bankrekening). Ik wilde weten waarom X een keuze had gemaakt naar leerlingen toe zoals die gemaakt was en stond hierin eigenlijk een beetje negatief-neutraal. Terwijl we praatten, nou ja vooral X en ik dus vooral luisterde, werd mijn emotionele bankrekening toch wel gevuld en daarom bedankte ik X aan het einde voor het gesprek dat we hadden en liep weg.

Even later kwam X speciaal naar de docentenkamer, bedankte me voor het luisteren, gaf me een zoen op mijn wang, een hug, sprak nog wat lovende woorden en liep weg.

2 emotionele bankrekeningen gevuld, beide een prettigere dag en wat is het leven soms toch makkelijk en leuk.