weekend

Ik had een lang weekend omdat ik geen JWO had. Terugkijkend heb ik zowel niks uitgevoerd als ook erg veel gedaan. Interessante combi!

In het kader van 'spaar je werk op' heb ik vrijdagmiddag van 1 tot 6 in the Mall gewerkt aan van alles en nog wat dat met jeugdwerk te maken heeft. Eén van mijn nieuwe trucs om daarmee op andere momenten echt met andere dingen bezig te zijn. School = school. Thuis = thuis. Jeugdwerk = jeugdwerk. Vrije tijd = vrije tijd. JWO = JWO. Het wordt wat minder gefragmenteerd in mijn hoofd. Ik denk dat dat zinnig is.
Vrijdagavond kreeg ik ontzettend last van een schoonmaakbui: bling bling in huis. Gelukkig stopte die om 9 uur en was ik precies op tijd voor de Lama's. Lachen, gieren, brullen.

Zaterdag was eigenlijk een rampzalige dag. Terwijl ik wakker werd had ik al ernstige last van mijn knie. Ik snap daar toch geen hol van: hoe kun je nu pijn in je knie krijgen van op bed liggen. Maar ok. Ben nog wel wezen sporten, maar dat kun je niet echt een succes noemen. Verder staat deze dag in het teken van luiheid, niks doen en nog erger. Het was niet helemaal mijn day.

Zondagochtend was er de bedrijvigheid van weleer, ik weet niet waaraan het ligt: vrouwelijke hormonen, voorjaarsschoonmaak, wat dan ook - ik was niet te houden. Maar zoals mijn oma vroeger altijd zei 'een zondagse steek houdt geen week' geldt dat waarschijnlijk nog steeds.
In een poging de koelkast die al weken bevuild was door een omgevallen pot jam waaruit een of ander sap was gaan lopen, nu eindelijk schoon te maken (wat een logica) viel door de gladheid de glasplaat uit mijn handen en natuurlijk in vele stukjes op de grond. Maja.

Met wat JWO matties bezocht ik vervolgens de Victory International Church in The Hague. Dat was een beetje een vieze tegenvaller omdat ik veel mensen met veel uitbundigheid en diversiteit had verwacht, maar ik kwam terecht in een PKN zaaltje met 15 mensen. Ik had me een beetje ingesteld op vallen in de geest, profetieën, een zeer charismatische pastor die het doet donderen in je oren, maar niets van dit alles.
Ze waren uiteindelijk nog wel zeer onder de indruk toen we vertelden dat we een bijbelschool doen. Ineens stegen we in aanzien en eigenlijk vind ik dat zeer lomp. Maakt dat mij meer dan?
Waar eerst het geld nog uit onze portemonnaie werd gekeken om een boek te kopen van de aanwezige pastor uit Nigeria, kregen we nu dit boek cadeau. Enkel en alleen omdat we 'bibleschool' doen.

Waar op deze aardbol word je nu werkelijk gewaardeerd om wie je bent i.p.v. om wat je doet???
Ik ben er nog steeds naar op zoek. En hoe meer ik er over nadenk, hoe meer het mijn neus uit komt.

To be, not to do.